Maandag 10 augustus 2015, we willen geen van allen, maar aan alle mooie dingen komt helaas een eind. Vandaag gaan we dus terug naar Nederland. Om 09.00 worden we door de al in Nederland geboekte SuperShuttle opgehaald om naar Miami Airport te worden gebracht. We vliegen om 11.30 en zijn dan dinsdag 11 augustus rond 09.30 weer op Nederlandse bodem. De koffers zijn gepakt, de handbagage volgestouwd met mooie herinneringen en voor de laatste keer doen we een gezamenlijk ontbijt op de hotelkamer. Met lekkere koffie van het hotel.
 |
| Onze mobiele 'Inloop' kledingkasten |
De stemming; bedrukt. Kevin en Valerie roepen wel 10x dat ze willen blijven, of er geen vliegtuigen kunnen worden gesaboteerd of dat we spontaan ziek kunnen worden of andere uitvluchten, om deze fantastische vakantie gewoon voort te kunnen zetten. Helaas, we gaan. Naar beneden. Voor de laatste keer met 8 koffers en 8 backpacks en wachten op de dingen die gaan komen. Busje is ruim op tijd, dus wij zijn ook op tijd op de luchthaven. Inchecken gaat zoals altijd ‘smootly’. We vliegen eerst naar Houston, Texas, waar we 3 uur moeten wachten voor de doorvlucht naar Amsterdam. Betekent een vliegreis van in totaal 12 uur, maar so be it. Koffers worden in Houston doorgelust voor Amsterdam, dus wij hoeven alleen maar van het ene vliegtuig naar het andere te boarden. Op de luchthaven Miami lopen we nog wat rond en kijken winkeltjes. Voor we het weten zitten we op de luchthaven van Houston. Met een giga trek – het is lunchtijd – dus we gaan op zoek naar voedsel. De kids spotten in no time “Subway” (onze huisleverancier van broodjes deze vakantie) dus de keus is snel gemaakt. Met allemaal een “long inch” voor de neus bikkelen we onze honger weg.
 |
| Onze 'huis' lunch voorziening |
Daarna nog even shoppen. Robin nog een leuk t-shirt gescoord “Houston, we have a problem”, Antoinette voor opa nog op zoek naar een lekkere fles drank, maar die was niet te vinden. Dan maar in Nederland kopen. Half uur later dan gepland, boarden en zitten…. We kijken films, eten wat, drinken wat, proberen te slapen en zo gaat de vliegtijd redelijk snel voorbij en staan we na bijna 4 weken weer in Nederland, Schiphol Airport. Koffers komen snel en het taxibusje die ons naar huis rijdt ook. De terugreis verloopt in redelijke stilte. Heel wat anders dan de heenreis. Toen werden we om 04.00 in de nacht opgehaald en om 04.10 rolde de eerste schaterlach al door de bus. De Jongeneeltjes worden als eerste afgezet. Dikke afscheidskus, gaan elkaar snel weer zien en dan gaan wij naar huis. Op naar het gewone leven…. Maar terugkijkend op een supermooie tijd, een vakantie om nooit te vergeten. Stiekem hebben we de afspraak al gemaakt dat we over een paar jaar weer gaan reizen. Hoe de samenstelling dan zal zijn, zien we wel. De oudste kids zijn de komende jaren nog zwaar aan de studie en Ramon is dan ook een jaar of 18, dus je weet nooit hoe onze nesten gaan uitvliegen. Antoinette gaf al aan dat we lekker met zijn viertjes gaan, maar ik kon haar nog net redden van een paar pubers die het hier blijkbaar niet helemaal mee eens waren. Maar we zijn een heel speciaal stel samen, verschillend van persoon, maar respecteren elkaars hebbelijk- en onhebbelijkheden. Daardoor kunnen we deze reizen samen maken. Vrienden voor het leven…..
 |
| De nacht gaat over in de dag.. |
Robin gaat film en fotovoorstelling maken. Kunnen we over een tijdje lekker herinneringen ophalen en de reis nog eens beleven.
Ga jullie missen, ga het avontuur missen, ga Amerika missen, ga het ‘samen’-gevoel missen (de quality time als gezinnen bij elkaar) maar met het vooruitzicht naar onze volgende reis, doe ik het ervoor. Ik werp dan ook figuurlijk deze fles met 'ons' in het water en zie wel waar we over een paar jaar heen gaan.....
 |
| Op weg naar een volgende vakantiebestemming... |
En mam, het is alweer een jaar geleden dat je ons verliet (13/08) maar ik weet dat je een fantastische reis met ons hebt gemaakt en dat je de mooiste rustplek ooit hebt gekregen bij de Maya’s in Belize. Voor mij is dit heel belangrijk.
Over en sluiten…….
Elly
